1991 – De Zelfmoordenaar
De titel veronderstelt een ernstig stuk, maar dat is geenszins het geval. De zelfmoordenaar voelt zich slachtoffer van zijn omgeving. Nadat hij met zelfmoord heeft gedreigd, neemt die omgeving dit op als een besluit, waarvan zij hem niet meer willen afbrengen, integendeel: een ieder hoopt van die zelfmoord wijzer te worden en heeft daar zijn eigen redenen voor. Hieruit vloeien tal van tragi-komische lotgevallen voort voor een kleine man die zelfmoord gaat plegen. De aandacht van zijn omgeving doet hem echter zo goed, dat hij hieruit nioeuw zelfrespect put. Hij wil op zijn besluit terugkomen, maar staat zijn omgeving hem dit toe?
De alledaagsheid van het bestaan in al haar facetten komt in het stuk naar voren, en ieder mens probeert zijn armzalig leventje zin te geven of droomt van het grote leven. Er zijn tal van redenen om zelfmoord te plegen, maar dit stuk laat zien dat de hang naar het leven sterk is en tegelijkertijd irrationeel
Het stuk van Erdman is in de voormalige Sovjet-Unie nooit verder gekomen dan een generale repetitie. De produktie is in 1932 door Stalin verboden.